Wstępniak

W pierwszym odruchu chciałam wyjaśnić, dlaczego będę pisać o polskich powieściach kryminalnych. Ale czy naprawdę muszę się tłumaczyć z tego, że lubię kryminały? – Ale dlaczego polskich? – zapyta ktoś dociekliwy. – Bo koszula bliższa ciału. Na wypadek, gdyby ktoś mnie podejrzewał o skłonności narodowo-patriotyczne, z góry zaprzeczam. Bez obaw – autorzy innych nacji będą tu również mile widziani.

Mało tego. Zamierzam też, o zgrozo, pisać czasami o polskich filmach, jeśli któryś mnie poruszy, to znaczy albo wkurzy, albo wzruszy, albo rozbawi do łez. Jeżeli oglądacie polskie filmy, to sami wiecie jakie emocje będą mi towarzyszyły najczęściej.

Być może zwróciliście również uwagę na skromny dopisek pod tytułem bloga – i nie tylko. Tak! Dobrze się domyślasz, drogi czytelniku. To moja tajna furtka – tak naprawdę, będę pisać, o czym chcę. A Ty, masz wolny wybór - możesz to czytać, albo nie.

A więc, „za mną, drogi czytelniku”. Mam nadzieję, że wybaczysz mi ten cytat z mojej ukochanej książki, o której nie napiszę ani słowa, bo żadne słowa nie oddadzą jej wielkości.

Serdecznie zapraszam do niezgadzania się ze mną i polemizowania.

Rudolfina